Het echte werk is begonnen

Natuurlijk lijkt het allemaal even geweldig, samen op avontuur, op een zeilboot, zon, zee, mooie locaties, ijsjes eten, lekker chillen en leuke dingen doen.
Uiteraard is het echt niet allemaal even tof.
Wat bijvoorbeeld heel erg irritant is, is dat wij er alles aan hebben gedaan om op 1 April daar te kunnen zijn. Dan hebben we (lees Deniz) 10 dagen de tijd om de boot te leren kennen. Klinkt geweldig, dagelijks eropuit om te zeilen. In theorie zijn we 1keer de zee op geweest en dat was ook nog eens met de meest irritante kerel die je je maar kan voorstellen. Overal aanzitten en aan elke lijn trekken. Hij wist zogenaamd wel hoe het moest. Dat hij er niks van bakte mag duidelijk zijn! Pleurt nog bijna 2x van boord ook.
Dat wij de helft van de tijd gekluisterd waren aan de boot ivm werkzaamheden is ook zoiets, zelf waren ze (Martino en Olga) vaak niet aanwezig. Er moest nog flink wat gebeuren er er kwamen bijna dagelijks mensen over de vloer om dat te doen. Ja, we zijn er om 8.00/8.30. Wij zorgen er dus voor dat we wakker zijn en dat de boot begaanbaar is, loopplank naar beneden enz... vervolgens zit je uren te wachten en kan je nergens heen want we kunnen de boot niet open en onbeheerd achterlaten.
Dat de zon schijnt en er bijna geen wind is maakt het allemaal wel wat minder dramatisch, dat dan weer wel.
En Olga smakt tijdens het eten, oooh het is verschrikkelijk. Zo goor!
En ze snift altijd met haar neus, 2x snel achter elkaar, de hele dag door. Als een irritante tik. En ze doet bij alles wat er gezegd wordt altijd 2x hmm hmm